Geçenlerde arşivimi karıştırırken, lisede yazdığım yazılarımı buldum. Onların da burada yeri olduğuna inanıyorum. İşte, Kabataş Erkek Lisesi son sınıfta iken Edebiyat öğretmenimin ısrarı ile “Öğretmenler Günü”ne yönelik yarışma için bir gece etüdünde yazıp okul ikincisi olduğum yazı. Noktasına, virgülüne dokunmadan, doğrusu ve yanlışı ile birlikte yazıyorum. Ne yazık ki bu son hali değil ama son haline yakın bir taslak…
Hani sabahları sizi kaldırmak için yanınıza gelip de yatağınızı hafifçe tıklatır ya, işte o sırada güneşle birlikte gördüğüm ilk görüntü o kutsal varlıktır. Günün ilk ışıkları ile başlar, akşamın son karartısıyla bir gölge gibi yok olur gider. Kötülükleri görmek istemez sanki. Bizi aydınlatmak, yüceltmek için çalışır, didinir. Karanlıkta esen cehalet rüzgarının içinde bir mum gibi kalan bizleri, bir fanus, bir kavanoz gibi korur, büyütür, büyütür. Yolumuzdan sapmaya başladığımızda bize mani olur, doğru yolu gösterir. Amacıdır, inandığıdır, istediğidir bizimle içiçe kaynaşmak ve bir bilgi abidesi oluşturmak. Bilgi denizinde köpüren, köpürdükçe taşan, taştıkça da coşan bir dalgadır o. Bana beni öğretir, atamı öğretir, geçmişimi, ecdadımı öğretir, beni doğruya yöneltir. Huxley “Ne öğretirseniz öğretin, ama doğru ve güzeli öğretiniz” der. Onlar bize ilimi, irfanı öğretir. Her konuyu, her olayı, her nesneyi en iyi ve en anlaşılır bir biçimde açıklar ve anlatır. Yüce Atatürkümüzün deyimiyle bizi muhasır medeniyet seviyesinin üstüne çıkaracak onlardır, öğretmenlerimizdir.Bize yeni yeni fikirler öğretir, yanlışlarımızı düzelterek hatalarımızı örtmeye çalışır. Anatole France’ın dediği gibi “Fikir, biçimle değerlenir, eski bir fikre yeni bir biçim vermek, sanattır.” İşte o bunu sanat haline dönüştürmüştür. Onlar bizim anamızdır, babamızdır, dertlerimizi dinler ve bize ortak olur. O ürkütücü gibi görünen yüzlerinin altında melek gibi bir ruh yatmaktadır. Kimi zaman bizi azarlar, paylar ancak soruyorum sizlere kimin içindir bu? Azarlamakla ellerine ne geçer? Öğretmenlik kutsal bir meslektir, öğretmenlere sevgi ve saygı duymalıyız, bize doğru yolu gösteren, bizi bu aydın seviyeye çıkaran onlardır. Sayın öğretmenlerimize saygı duymalı iyi ve kötü günlerini, sevinç ve üzüntülerini onlarla paylaşmalıyız.
(Buradan sonrası, elimdeki kayıtlarda yok)